نماز از واجبات دین ماست و از فروع دین . این جمله را از بچگی در گوش ما خواندند و خواندند و خواندند و اضافه کردند که اولین سوالی که در روز قیامت پرسیده می شود نماز است و اگر مورد قبول واقع شود، بقیه ی اعمال ما نیز قبول خواهد شد. از مهد کودک به دبستان و از دبستان به راهنمایی و از راهنمایی به دبیرستان و . . . . این جمله ها را تکرار کردیم و خواندیم و خواندیم و خواندیم و عمل . . . کردیم یا نکردیم ؟
یا عمل کردیم یا نکردیم !
اگر عمل نکردیم که هیچ، حسابمون با کرام الکاتبین است .
اگر عمل کردیم، یا درست عمل کردیم و یا درست عمل نکردیم ( دست و پا شکسته خواندیم )
اگر درست عمل کردیم که هیچ، حسابمون با کرام الکاتبین است .
اما اگر دست و پا شکسته عمل کردیم می شویم مصداق شعر زیر که در جایی خواندم و دوست دارم شما هم بخوانید :
به به، چه نمازی !
فکرم همهجا هست، ولی پیش خدا نیست
سجاده زردوز که محراب دعا نیست
گفتند سرسجده کجا رفته حواست؟
اندیشه سیال من ای دوست کجا نیست؟!
از شدت اخلاص من عالم شده حیران
تعریف نباشد، ابدا قصد ریا نیست!
ازکمیتِ کارکه هر روز سه وعده
ازکیفیتش نیز همین بس که قضا نیست
یک ذره فقط کُندتر از سرعت نور است
هر رکعتِ من حائز عنوان جهانیست!
این سجده سهو است؟ و یا رکعت آخر؟
چندیست که این حافظه درخدمت ما نیست
بی دغدغه یک سجده ی راحت نتوان کرد
تا فکر من از قسط عقب مانده جدا نیست
هرسکه که دادند دو تا سکه گرفتند
گفتندکه این بهره بانکیست، ربا نیست!
از بسکه پی نیم وجب نان حلالیم
در سجده ما رونق اگر هست، صفا نیست
به به، چه نمازیست! همین است که گویند
البته این تنها نماز من است و واجبات دیگری نیز دارم که مطمئن باشید مصداق شعر دگر است
نظرات شما عزیزان: